به گزارش مشرق، دولت اوکراین از بهار ۲۰۲۲ تبلیغات قابل توجهی درباره عملیات بزرگ که «ضد حمله پس از زمستان» می‌نامید، انجام می‌داد و در همین راستا رسانه‌های غربی نیز فضاسازی می‌کردند اما اکنون در آستانه اکتبر ۲۰۲۳ می‌تواند زمان خوبی باشد تا به دستاوردهای آنچه «ضد حمله بزرگ» نامیده می‌شد، نگاهی انداخته شود.

بر اساس تصاویر و گزارش‌هایی که در رسانه‌های غربی منتشر می‌شود نیروهای اوکراینی بعد از نزدیک به شش ماه نبرد در جبهه‌های مختلف بویژه سه کانون اصلی تقابل نیروی‌های زمینی در زاپروژیا، خرسون و باخموت توانسته‌اند نزدیک به ۴۰۰ کیلومتر پیشروی نمایند. این ۴۰۰ کیلومتر درحالی حاصل شده که تلفات اوکراین بیش ۵۰ تا ۷۰ هزار نفر گزارش شده و در مقابل روسیه تلفات به مراتب پائین‌تری در درگیری‌های اخیر داشته است.

از سوی دیگر، اوکراین درحالی به این ۴۰۰ کیلومتر دست یافته که در سه شهر اصلی دستاورد مهمی نداشته و حتی عقب‌نشینی کرده است. در دو شهر خرسون و باخموت پیشروی‌ها در بیرون از شهر بوده و در زاپورژیا نیز فقط توانسته‌اند دو کیلومتر از خط اول دفاعی روسیه به پیش بروند. این در شرایطی است که در بازه زمانی فوق‌الذکر ناتو کمک نظامی بی سابقه‌ای ارائه کرده است. اوکراین توسط ایالات متحده و ناتو به تانک‌های آبرامز، سامانه پاتریوت، سامانه هیمارس، بمب‌های خوشه‌ای و سلاح‌هایی با اورانیوم با غنی پائین مسلح شده و حتی قرار است موشک‌های دوربرد (برای هدف قراردادن شهرها روسیه) هم دریافت نماید.

اوکراین با فرماندهی و هدایت آمریکا و انگلیس تلاش داشت تا دسترسی روسیه به شبه جزیره کریمه را قطع کند و با حملات ایذایی در دریای سیاه نیز آنها را تحت فشار قرار دهد. همچنین کشاندن دامنه نبرد به شهرهای بزرگ و حملات هوایی (پهپادی) و خرابکارانه به شهرهای روسیه نیز بخشی از برنامه ضد حمله تابستانه بود. لکن با وجود درگیری های شدید در نزدیک دونتسک و لوهانسک، در جبهه های اصلی (زاپروژیا، خرسون و باخموت) موفقیت چشم‌گیری برای محور ناتو حاصل نشد و نیروهای اوکراینی زیر آتش شدید توپخانه روسیه حتی موفق به عبور از رود دنیپر هم نشدند. روس ها با خطوط دفاعی مستحکم به وسلیه مین‌گذاری، خندق‌کشی و سنگربندی؛ نیروهای اوکراینی را با وجود بهره مندی از حمایت اطلاعاتی آمریکا و انگلیس زمین گیر کردند.

علاوه بر این، در آسمان هم روسیه با برتری هوایی اجازه قدرتنمایی به اوکراینی ها نداده و طی بیش از دوسال نبرد، کمتر از ۱۰۰ هواگرد روس ساقط شده اند و این درحالی است که نیروی هوایی اوکراین عملا از میدان نبرد حذف شده است. هرچند دانمارک و هلند با چراغ سبز واشنگتن درحال تحویل ۶۰ جنگنده F۱۶ به اوکراین هستند که ممکن است بر روند نبرد اثرگذار باشد هرچند کارشناسان با اشاره به بی تجربه بودن خلبان های اوکراینی در بکارگیری جنگنده های آمریکایی، نسبت به این امر تردید دارند.

در دریای نیز غیر از حمله موفق به رزم ناو مسکووا با موشک های نپتون و حملات پراکنده به کشتی های تجاری با شهپاد، نشانه‌ای از پیروزی در این جبهه برای کی‌یف قابل مشاهده نبوده است. در مقابل روسیه با تشدید کنترل بر دریای سیاه و ممانعت از صادرات غلات از این مسیر اوکراین را در شرایط دشواری قرار داده است.

برآیند نبردهای شش ماه اخیر و با در نظر گرفتن هزینه‌های مادی و انسانی در این برهه حاکی از آن است که دولت‌های ناتو تردیدهای جدی درباره توانایی اوکراین برای جنگ پیدا کرده‌اند و ایده‌هایی مبتنی بر دستیابی به پیروزی بزرگ میدانی و مذاکرات سیاسی متعاقب آن، فعلا طرحی دور از دسترس است. در مقابل به نظر می‌رسد روسیه در این برهه به دنبال حفظ دستاوردهای نظامی است و از این رو در موضع دفاعی قرار گرفته و توان نظامی‌اش را برای مهار طرف مقابل قرار داده است.

در حالی که گروهی از تحلیلگران باور دارند که در صورت موفقیت اوکراین در ضد حمله به روسیه و کنترل بر سه شهر زاپروژیا، خرسون و باخموت حتی بدون بازپس گیری کریمه، دونتسک و لوهانسک احتمالا مذاکرات سیاسی آغاز خواهد شد، گروهی دیگر با اشاره به حجم کمک های ارسالی از غرب برای اوکراین و وضعیت میدان نبرد (ناتوانی ارتش اوکراین در پیشروی) تاکید می‌کنند که احتمالا جنگ وارد مسیر فرسایشی خواهد شد. برهمین اساس این ارزیابی وجود دارد که شکست در تحقق اهداف ضد حمله تابستانه عامل برکناری فرمانده ارتش اوکراین بود و این برکناری نشانه ای از عزم کی یف برای ادامه نبرد است.

تسلیحات غربی از جمله جنگنده F۱۶ و موشک های دوربرد آتکمز گواه این است که ناتو و ایالات متحده هم فعلا برنامه‌ای برای پایان دادن به جنگ اوکراین ندارند اگر چه بیش از ۵۰۰ هزار نفر در این نبرد کشته شده‌اند و تقریبا نیمی از اقتصاد این کشور از بین رفته باشد. ناتو این نبرد را باتلاقی برای روسیه می‌داند گرچه متحدشان درحال نابودی باشد.